با تجربه نفرات قبلی که اومدن کمک تو اسباب کشی شون، اگه با سرعت صابخونه پیش برم چند روز یه کار طول میکشه.
دیگه از وقتی اومدم، هی گفت بشین حالااااا
دیدم شروع بکن نیست، یه لیست کار گرفتم و شروع کردم. یه چندباری اومد بزنه وسط کارم، که ناموفق بود. دیگه بعدش اون میومد میپرسید چکار کنم😄
خلاصه در عرض ده ساعت فک کنم، کل بساط آشپزخونه جمع و مرتب شد. منم ازونا که با دور ریختن جون به جونام اضافه میشه! راضیش کردم هر چی کارتون داره بریزه بره😁 هر چی هم اومد مته به خشخاش بذاره که فلان چیزو باید حتما بخرم و اونو باید نصب کنم. هی گفتم باشه! حالا من موقت اینا رو میذارم. که در نهایت وقتی دید همه چیزش تر و تمیز و تپل و مپل مرتب شده خودش حال کرد، دید حالا انقدم واجب نیستن اون چیزا که براش مهمه.
در همون اثنا هم سه کیلو شیر پخش شد روی فرش و دیگه داشت خودکشون میکرد! انقد مسخره بازی درآوردم که عزا نگیره! بعد میگه من نمیدونم چرا انقد ازین بلاها سرم میاد. خب مشکل همون حساسیت ته. حساس نباشی اینا اصن مهم نیستن. پیش میاد دیگه!
یعنی رسالت من کلا امروز این بود: گیر نده! حساس نشو! ارزش نداره!
+ چه خبره واقعا؟ حالا برای اینجا کارتون پلاست نباشه، کارتون بذار.
ازون روکش اونجوریا نباشه، از همین ساده‌ها بذار.
ازون تقسیم کننده‌ها نباشه، هر چی داری استفاده کن.
کابینت کم داری، یه راه دیگه بساز.
خداییش گوش کرد به حرفم. وگرنه کل امروز به فنا رفته بود با این جدی گرفتن دنیا!
+ اصن نمیدونم چکار کنم اگه واقعا قصد کرده باشه جواب نده.
+ ماراتن بعدی فردا شروع میشه. حتی نتونستم بشینم فکرامو مرتب کنم. فردا باید برم چنتا آدم رو توجیه کنم؟
یه جوری برنامه این دو هفته شون شلوغه، التماس میکنن برای نیرو گرفتن. همه هم کار دارن! یعنی یه جوری شده میگن فقط آدم بفرست، هر کی بود! برنامه ریزی تونو دوس دارم😊😏